Pałac Benrath to jedna z najlepszych atrakcji turystycznych w Düsseldorfie. Ta elegancka, bogato zdobiona rezydencja w stylu barokowym z rozległymi, doskonale utrzymanymi formalnymi ogrodami jest częścią planu większości odwiedzających miasto turystów i nigdy nie zawodzi. Benrath, chociaż mniejszy od wielu innych europejskich pałaców swojej epoki, stanowi godny uwagi przykład architektury późnego baroku (XVIII wiek).
Pałac został zbudowany dla Elektora Palatynatu i Bawarii, Karola Teodora, i jego żony, hrabiny Palatynatu Elżbiety Augusty z Sulzbach. Prace nad projektem nadzorował architekt krajobrazu Nicolas de Pigage. Budowa rozpoczęła się w 1755 roku i została ukończona w 1770 roku. Zespół pałacowy w Benrath był proponowany do wpisania na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Nawet z zewnątrz Pałac Benrath robi imponujące wrażenie. Główny budynek jest otoczony dwoma symetrycznymi skrzydłami, w których pierwotnie mieszkali służący. Częściowo otaczają one okrągły staw na północy. Na południe od pałacu znajduje się długi prostokątny staw zwany Schlossweiher. Z dawnego zamku, który kiedyś stał pośrodku długiego prostokątnego stawu na południe od pałacu, pozostało tylko jedno ze skrzydeł dla służących, znane jako Stara Oranżeria.
W czasie budowy zakładano, że hrabina będzie mieszkać w rezydencji. Być może to wyjaśnia kobiece różowe barwy pałacu, obszerne kwietniki, fontanny i bogato zdobione ogrody. Jednak mówi się, że nigdy nie odwiedziła pałacu, ponieważ gardziła swoim mężem za jego związki z innymi kobietami i za to, że był ojcem kilku nieślubnych dzieci. Niemniej jednak ta część historii jest otoczona kontrowersjami, i wielu uważa, że hrabina faktycznie mieszkała tutaj, choć krótko. Dlatego pałac czasami był używany przez Karola Teodora jako domek myśliwski, ale w większości przypadków pozostawiano go pod opieką służby.
Kilka lat po śmierci Elektora w 1799 roku pałac został przejęty przez francuskie grupy rewolucyjne. W ciągu następnych kilku lat rezydencja kilkakrotnie zmieniała właścicieli, z księciem Wilhelmem Bawarii i marszałkiem Joachimem Muratem, którzy spędzili tu kilka lat. Zgodnie z traktatem wiedeńskim podpisanym w 1815 roku pałac przekazano Prusakom. Mieszkały w nim rodziny cesarskie i królewskie do 1911 roku, kiedy to kompleks stał się własnością państwa.
W czasie II wojny światowej Pałac Benrath ucierpiał, jak większość innych budynków w Düsseldorfie, ale został następnie odrestaurowany. Od 2002 roku działają tu dwa muzea – Muzeum Sztuki Ogrodowej Europejskiej w skrzydle wschodnim i Muzeum Historii Naturalnej w skrzydle zachodnim. Pałac jest otoczony barokowym parkiem łowieckim z przecinającymi się diagonalnymi alejami.
